سیستم اعلام حریق کانونشنال (Conventional Fire Alarm Systems) یکی از قدیمی ترین و همچنان پرکاربردترین فناوری ها در حوزه ایمنی ساختمان ها هستند. این سیستم ها با هدف تشخیص سریع حریق و اطلاع رسانی به ساکنان و نیروهای امدادی طراحی شده اند. با توجه به سادگی، هزینه مناسب و قابلیت اطمینان، استفاده از این سیستم ها در ساختمان های کوچک تا متوسط همچنان رایج است. این مقاله به بررسی اجزا، خصوصیات، کارایی، کاربردها، نحوه نصب و تفاوت های این سیستم ها با دیگر تجهیزات آتش نشانی می پردازد. همچنین، یک سیستم اعلام حریق کانونشنال پیشرفته با قابلیت های نوآورانه معرفی شده و به تحلیل آن پرداخته می شود.
اجزای سیستم اعلام حریق کانونشنال 507 چیست ؟
سیستم اعلام حریق 507 کانونشنال از اجزای زیر تشکیل شده اند:
- پنل کنترل مرکزی (Control Panel): مغز متمرکز سیستم که سیگنال ها را دریافت کرده و وضعیت را به نمایش می گذارد. این پنل شامل مدارهای الکتریکی و نرم افزارهایی برای مدیریت زون ها است.
- دتکتورها (Detectors): شامل دتکتور دود (Smoke Detector) که با تشخیص ذرات معلق در هوا حریق را شناسایی می کند و دتکتور حرارتی (Heat Detector) که با افزایش غیرعادی دما فعال می شود.
- شستی اعلام حریق (Manual Call Point): ابزاری دستی که در صورت مشاهده حریق توسط افراد فعال می شود.
- آژیر و فلاشر (Sounders and Flashers): تجهیزات هشداردهنده صوتی و بصری که برای اطلاع رسانی سریع به کار می روند.
- منبع تغذیه (Power Supply): شامل باتری های پشتیبان و منبع تغذیه اصلی برای اطمینان از عملکرد مداوم سیستم حتی در قطع برق.
خصوصیات سیستم اعلام حریق کانونشنال 507
– ساختار زون بندی: این سیستم ساختمان را به زون های مستقل تقسیم می کند که هر زون یک مدار مجزا دارد. این ویژگی امکان شناسایی تقریبی محل حریق را فراهم می کند.
– سادگی طراحی: نسبت به سیستم های آدرس پذیر، طراحی و نگهداری آن ساده تر است.
– هزینه اقتصادی: به دلیل استفاده از فناوری قدیمی تر، هزینه اولیه و نگهداری آن پایین تر است.
– محدودیت دقت: برخلاف سیستم های پیشرفته، مکان دقیق حریق را مشخص نمی کند و فقط زون حریق را نشان می دهد.
– وابستگی به کابل کشی: نیاز به کابل کشی گسترده دارد که می تواند محدودیت هایی در نصب ایجاد کند.
معرفی سیستم پیشرفته اعلام حریق کانونشنال 507
سیستم اعلام حریق کانونشنال 507 پیشرفته با قابلیت های نوآورانه به شرح زیر معرفی می شود:
– نرم افزار تخصصی و رایگان: این سیستم مجهز به نرم افزاری انحصاری به زبان های فارسی و انگلیسی است که قابلیت پشتیبانی از تمامی زبان های جهان را دارد. این نرم افزار برای راهنمایی، راه اندازی، محاسبات سیستم و حتی پشتیبانی از سیستم های آدرس پذیر طراحی شده است.
– قابلیت های نرم افزاری: شامل ایرادیابی المان ها، گزارش گیری از تاریخچه رفتاری سنسورها، و مانیتورینگ از طریق پورت USB با نمایش جزئیات دما و میزان دود (بر حسب PPM) است.
– دتکتورهای چندکاره: دتکتورهای دود و حرارتی می توانند به عنوان سنسورهای اندازه گیری نیز عمل کنند و از قابلیت BIT (Built-in Test) برای خودآزمایی برخوردارند.
– تنظیم حساسیت: امکان تنظیم حساسیت دتکتورهای دود با دقت یک درصد PPM و دتکتورهای حرارتی با دقت یک درجه سانتی گراد، همراه با هوش مصنوعی برای تشخیص دقیق تر حریق.
– حذف نویز و کنترل هوشمند: مجهز به فناوری حذف نویزهای محیطی و کنترل هوشمند جریان های مازاد در هر لوپ.
– پنل مرکزی پیشرفته: استفاده از باتری های قابل شارژ لیتیوم یونی با عمر طولانی، LCD رنگی TFT با رزولوشن بالا، و سه سطح دسترسی برای مدیریت سیستم.
– ذخیره سازی و هشدار: قابلیت ذخیره بی نهایت رویداد، تشخیص سریع حریق، تنظیم نوع ملودی و شدت آژیر، و حتی تشخیص زمین لرزه با سنسور مجزا و هشدار متفاوت.
– ظرفیت و ارتباط: پشتیبانی از 256 المان در فاصله بیش از 3000 متر و ارتباط دوطرفه داده ای برای رصد لحظه ای عملکرد.
کارایی سیستم اعلام حریق کانونشنال
کارایی این سیستم به توانایی آن در تشخیص به موقع حریق و هشدار سریع بستگی دارد. دتکتورهای دود و حرارتی با حساسیت تنظیم شده، می توانند تغییرات محیطی را شناسایی کنند. آژیرها با شدت صدای بالا (معمولاً بالای 85 دسی بل) و فلاشرها با نور چشمک زن، توجه افراد را جلب می کنند. سیستم پیشرفته معرفی شده با قابلیت های مانیتورینگ لحظه ای و تشخیص سریع تر، زمان واکنش را به حداقل رسانده و ایمنی را افزایش می دهد. با این حال، در ساختمان های بزرگ با زون های متعدد، ممکن است زمان واکنش به دلیل عدم شناسایی دقیق محل افزایش یابد.
کاربردهای سیستم اعلام حریق کانونشنال
– ساختمان های کوچک و متوسط: مانند منازل، ادارات کوچک و مدارس که نیاز به سیستم ساده و اقتصادی دارند.
– محیط های با ریسک پایین: مکان هایی که احتمال حریق کم است و نیاز به فناوری پیشرفته احساس نمی شود.
– پروژه های با بودجه محدود: در کشورهایی که منابع مالی برای سیستم های پیشرفته تر محدود است، این سیستم گزینه ای کاربردی است.
– به عنوان سیستم پشتیبان: در کنار سیستم های آدرس پذیر برای افزایش ایمنی کلی.
– محیط های خاص: سیستم پیشرفته با تنظیم حساسیت و تشخیص زمین لرزه، برای مناطق زلزله خیز یا مکان های با نیازهای خاص مناسب است.
راهنمای اولیه جهت نصب سیستم اعلام حریق کانونشنال
نصب اعلام حریق کانونشنال نیازمند رعایت مراحل زیر است:
- برنامه ریزی و طراحی: ابتدا نقشه ساختمان تحلیل شده و زون ها بر اساس مساحت و نوع کاربری تعریف می شوند.
- کابل کشی: کابل اعلام حریق تهران صدرا مقاوم در برابر حریق، بدون دود و هالوژن فری می باشند و بین پنل و دتکتورها، شستی ها و آژیرها نصب می شوند.
- نصب تجهیزات: دتکتورها در نقاط پرخطر (نزدیک سقف و دور از تهویه) و شستی ها در مسیرهای خروجی قرار می گیرند. آژیرها باید در مکان هایی باشند که صدا به همه نقاط برسد.
- اتصال به پنل: تمامی اجزا به پنل کنترل مرکزی متصل شده و تنظیمات اولیه از طریق نرم افزار تخصصی انجام می شود.
- تست و راه اندازی: سیستم با شبیه سازی حریق (مثلاً با دود مصنوعی) و استفاده از قابلیت BIT تست شده و عملکرد آن بررسی می شود.
- آموزش و نگهداری: کاربران با کمک اپلیکیشن و نرم افزار رایگان، نحوه استفاده و نگهداری دوره ای را فرا می گیرند.
تفاوت سیستم های اعلام حریق کانونشنال با دیگر تجهیزات آتش نشانی
– مقایسه با سیستم های آدرس پذیر (Addressable): سیستم های آدرس پذیر هر دتکتور را به صورت جداگانه شناسایی می کنند و مکان دقیق حریق را مشخص می کنند، در حالی که سیستم کانونشنال فقط زون حریق را نشان می دهد. سیستم پیشرفته معرفی شده با قابلیت مانیتورینگ USB و سناریو نویسی، بخشی از این شکاف را پر می کند.
– مقایسه با سیستم های اطفای حریق خودکار (Automatic Fire Suppression): سیستم های اطفای حریق (مانند اسپرینکلرها) به طور فعال حریق را خاموش می کنند، در حالی که سیستم کانونشنال فقط هشدار می دهد و نیاز به مداخله انسانی دارد.
– مقایسه با دتکتورهای مستقل: دتکتورهای مستقل بدون اتصال به پنل مرکزی کار می کنند و فاقد قابلیت زون بندی و مدیریت مرکزی هستند، در حالی که سیستم کانونشنال این امکانات را ارائه می دهد.
نتیجه گیری
سیستم های اعلام حریق کانونشنال با وجود سادگی و هزینه پایین، همچنان در بسیاری از محیط ها کاربرد دارند. اجزای آن شامل پنل، دتکتورها، شستی ها و آژیرها است که با زون بندی کار می کنند. سیستم پیشرفته معرفی شده با قابلیت های نوآورانه مانند مانیتورینگ لحظه ای، تنظیم حساسیت دقیق، تشخیص زمین لرزه و نرم افزار رایگان، کارایی و انعطاف پذیری را به طور قابل توجهی افزایش داده است. با این حال، محدودیت هایی مانند عدم شناسایی دقیق محل حریق در مقایسه با سیستم های آدرس پذیر وجود دارد. نصب آن نیازمند برنامه ریزی دقیق و رعایت استانداردهای ایمنی است. تفاوت اصلی آن با سیستم های آدرس پذیر و اطفای حریق، در عدم توانایی شناسایی دقیق و عدم عملکرد فعال است. با این حال، با پیشرفت فناوری، استفاده از سیستم های پیشرفته تر در آینده ممکن است جایگزین آن شود.
پیشنهادات
– توسعه سیستم های هیبریدی که زون بندی کانونشنال را با دقت آدرس پذیر ترکیب کنند.
– آموزش مداوم پرسنل برای بهینه سازی استفاده از این سیستم ها با کمک اپلیکیشن های آموزشی.
– به روزرسانی استانداردهای نصب با توجه به نیازهای مدرن و قابلیت های جدید مانند تشخیص زمین لرزه.
